Recensión: Timo Parvela, Tiera o Salvaxe. Os gardiáns do sampo #2
Título: Tiera o Salvaxe
Título orixinal: Tiera Autor: Timo Parvela
Tradutor: Tuula e Tomas Ahola
Saga: Os gardiáns do Sampo (Sammon vartijat) #2 Editorial: Urco Editora ISBN: 9788416121885 Nº de páxinas: 295 páxs
Sinopse:
Como puido saír todo tan mal? Cando pensaban que ían conseguir aquel anaco do Sampo oculto na cova da vida, todo acabou por torcerse. Quen ía pensar que Ahti os ía traizoar para camiñar da man de Loviatar, a ama da morte até o submundo de Manala? Nesta nova aventura, o estraño grupo formado por Saana, Ilmari, Aino, Anni, Jokkeri e o director da escola, sae na procura do derradeiro anaco do Sampo, mentres o mundo enteiro se cambalea entre feitos catastróficos. O que non sabe a xente é que todas esas secas, furacáns e tremores de terra están intimamente relaciona- dos co tenebroso reino de Pohja e a súa terríbel ama Louhi, que ansía xuntar todos os fragmentos do Sampo para recuperar o seu poder perdido hai eóns. Mais en todas as aventuras, por escuras que sexan, existen raios de esperanza e aliados inesperados que nos fan pensar que quizais non todo está perdido.
Un tempo despois da publicación da primeira entrega, Urco publica a segunda parte da triloxía dos gardiáns do Sampo de Timo Parvela, unha saga finesa de fantasía xuvenil que resulta moi interesante polo traballo co folclore do país nórdico mediante un dos seus grandes legados literarios, o Kalevala (traducido tamén ó galego polos mesmos tradutores desta saga e publicado en Rinoceronte).
Sen dúbida, esta segunda parte está moito mellor construída que a primeira. Nesta historia os personaxes evolucionan moitísimo, o grupo descubre a influencia que ten sobre o seu entorno e temos tamén acción e moitas sorpresas. O cambio de ritmo é tamén notorio, xa que no primeiro volume a presentación do entorno e dos personaxes limita tanto a acción que neste título precisábase un cambio radical. Por último, tamén introduce elementos humorísticos e referencias moito máis traballadas e precisas a cuestións medioambientais.
O papel de Tiera non se limita a ser un personaxe básico e episódico na historia. Coido que quizá é demasiado darlle tanta importancia como para protagonizar o título desta segunda parte, mais o certo é que polo menos cumpre co seu cometido. É unha das máis sorprendentes novidades na historia, mais a evolución de personaxes como Ilmari o Anni quizá sexa o salto cualitativo máis importante.
En resumo, neste segundo volume a historia ten toda a forza que faltaba no primeiro volume polo que xa se disipan os piares do éxito desta saga no seu país de orixe. Agardemos que isto non sexa algo pasaxeiro e gocemos dun bo peche de triloxía.
