Recensión: Úrsula Heinze de Lorenzo, Delirios de placer
Título: Delirios de placer
Autora: Úrsula Heinze de Lorenzo
Editorial: Aira
ISBN: 9788494780752
Nº de páxinas: 120 páxs
Sinopse:
Sara convive cun marido impotente. Ten case setenta anos e mégase a ter que renunciar ao sexo. Decide contratar un masaxista erótico. Cando coñece a Cristian, un emigrante arxentino, a súa vida mudará para sempre. A relación entre ambos, aparentemente de comenencia, irá facéndose cada vez máis importante para unha muller que descobre de novo o seu corpo e explora os límites do seu pracer.
Ursula Heinze de Lorenzo revoluciona a narrativa galega actual propoñendo unha historia que creba varios tabús: a sexualidade das persoas maiores, a prostitución masculina, o desexo máis alá dos canons de beleza.
Sorprendeume gratamente a lectura deste libro que supón unha revolución no que se refire a literatura erótica en galego. Úrsula Heinze de Lorenzo propón unha historia onde se creban moitísimos tabús e na que se prescinde de tópicos típicos do bestseller deste xénero e preséntase unha sexualidade madura e moi contraria ó canon literario e moral.
Aínda que o principio non tiña moi claro como ía derivar esta historia e temía que se replicaran fórmulas das historias de amor máis tóxicas, coido que este libro resulta verdadeiramente brillante no que a perspectiva da relación respecta. Sara é o seu marido simplemente conviven, é dicir, viven vidas diferentes baixo o mesmo teito. A aparición de Cristian na vida de Sara supón o comezo dunha relación madura baseada na necesidade (sexa sexual ou sexa económico) de ambos. De feito, a sexualidade trátase nesta obra como un xogo erótico, exento de sentimentos e grandes palabras e vinculado estreitamente ó desexo. Sara nin sequera desexa a Cristian en si, senón a axitación que el representa para o seu corpo maduro.
No libro non hai peso ningún das descricións de espazos ou ambientes, senón que constrúese a base das sensacións que xorden dos encontros, o que fai da obra unha novela onde as cuestións psicolóxicas e as necesidades vitais son a única acción. O estilo é directo, orgánico e sinxelo polo que pode conectar con facilidade con calquera tipo de público.
Cara o final da novela semella que este boa formulación inicial se descompón, mais non é o que parece. A vinculación entre as personaxes é certamente máis emocional, mais non chega a romper a (in)estabilidade de ambos individuos e a impor un cambio radical nas súas vidas. É por iso que o final non é o agardado mais para min é o desexado.
En resumo, Delirios de placer é unha proposta rompedora e que hai que ter en consideración. Unha historia que rompe con moitos tabús con respecto a sexualidade e as persoas maiores e que coido que presenta un modelo de literatura erótica moito máis realista e agradable de ler.
Commentaires